از دیرباز زنان ایرانی به کمک یک نخ کتان نازک که بین گردن و دو دست قرار می‌داده‌اند، موهای زایدشان را برمی‌داشتند. این، همان کاری است که با موم گرم و سرد هم می‌توان انجام داد؛ با این تفاوت که نخ سبب کش آمدن پوست نمی‌شود و وسیله‌ای مناسب برای برداشتن موهای نواحی حساس، به ویژه صورت و ابرو است. درد بند کمتر از درد موچین است و سریع‌تر نیز به اتمام می‌رسد. امروزه استفاده از این روش در میان زنان بسیاری از کشورهای جهان، از جمله اسپانیا و کانادا، مرسوم است اما واقعیت این است که بند انداختن یکی از شیوه‌های مرسوم اپیلاسیون در خاورمیانه و جنوب شرقی آسیاست که منشا آن ایران بوده است.
هند
در نواحی جنوبی آسیا استفاده از آرد نخود برای پاک‌سازی و لایه‌برداری پوست و مقابله با آکنه امری رایج بوده و هست. زنان این کشورها آرد نخود را با آب یا چای مخلوط کرده و به شکل خمیر در می‌آوردند و بعد، روی صورت می‌مالیده‌اند؛ تا جایی که پوست کاملا پاک شود و در نهایت نیز پوست را می‌شسته‌اند. بعد از انجام این کار، پوست کاملا نرم و تمیز می‌شود. این روش امروزه در هند رواج دارد. در این کشور، مردم از همین خمیر و در کنار آن از آب لیموترش نیز برای سفیدکردن آرنج و زانوهای خود استفاده می‌کنند.
ژاپن
از جمله شیوه‌های زیبایی که زنان ژاپنی به آن علاقه بسیاری دارند، حمام کردن با گیاهان و عرقیات معطر است. ژاپنی‌ها معتقدند حمام کردن نوعی مدیتیشن است که نه تنها جسم، بلکه روح و روان را هم پاک میکند. به همین دلیل، اکثر ژاپنی‌ها هر شب قبل از خوابیدن دوش می‌گیرند. آنها ابتدا بدن خود را به کمک یک برس دسته‌بلند ماساژ می‌دهند و بعد، با آب ولرم، خود را شست‌وشو می‌دهند. سپس وان را با آب داغ پرکرده و در آن گل و برگ‌های معطر می‌ریزند و برای آنکه بدنشان خوشبو و پوستشان پاک شود، مدتی در آن می‌خوابند.
روسیه
بیشتر زنان روسیه پوست شاداب و جوانی دارند. این در حالی است که زنان سنتی این کشور علاقه‌ای به استفاده از وسایل آرایشی نداشته‌اند و معتقد بوده‌اند که دلیل زیبایی توارثی پوستشان، نوشیدن روزانه کفیر است. کفیر، نوعی نوشیدنی پرکالری و غنی از باکتری‌های پروبیوتیک کلسیم، پروتئین، ویتامین‌ها، به ویژه ویتامین B و ریزمغذی‌هاست. بررسی‌های فراوان نیز نشان داده است که مصرف کفیر سبب هضم بهتر موادغذایی می‌شود و همین موضوع بر طراوت و زیبایی پوست اثر می‌گذارد.
آلمان
آلمانی‌ها توجه زیادی به بهداشت پا دارند. برخلاف کانادایی‌ها که به زیبایی پاهایشان اهمیتی نمی‌دهند، آلمانی‌ها توجه بسیاری به این موضوع دارند و به طور سنتی، سعی می‌کنند هر شب، ۲۰ دقیقه پاهایشان را در حمامی از آب ولرم و نمک و روغن‌های گیاهی شستشو دهند و بعد، پاهایشان را با سنگ پا ماساژ داده و از مرطوب‌کننده استفاده کنند.
نیجریه
نیجریه‌ای‌ها از نوعی درخت که در ۲۰ کشور آفریقایی، از سنگال تا سودان، رشد میکند و ساحل نام دارد، روغنی می‌گیرند به نام کارتید که از آن هم به‌عنوان یک ماده غذایی و هم به عنوان یک کِرِم مرطوب‌کننده پوست استفاده می‌کنند. طبق گفته اطبای سنتی آفریقا، این شیره می‌تواند انواع ناراحتی‌های پوستی از جمله اگزما و آکنه را برطرف کرده و برای سرماخوردگی نیز مفید باشد.
مردم نیجریه، میوه درخت ساحل را جمع می‌کنند و بعد از خشک شدن، آن را می‌جوشانند. بعد، روغنی را که روی سطح آب می‌آید، جمع می‌کنند؛ با این اعتقاد که این روغن غنی از مواد طبیعی ضدحشره است و خواص ضدالتهابی و ضدمیکروبی دارد. آنها در مواقع سرماخوردگی و کیپ شدن بینی، این روغن را به اطراف بینی خود می‌مالند و در صورت داشتن گلودرد نیز آن را می‌خورند و برای زیباتر شدن و مرطوب نگه داشتن پوستشان نیز آن را روی بدن می‌مالند.
برزیل
برزیلی‌ها مدت‌هاست از گیاه آواکا به عنوان یک ماده غذایی با مصارف زیبایی استفاده کرده و از آن ماسک صورت، شامپو و مرطوب‌کننده تهیه می‌کنند. این گیاه از ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در آمریکای لاتین کشت می‌شده و مملو از چربی‌های غیراشباع و ۲۰ نوع ریزمغذی متفاوت شامل ویتامین‌های A، C، B6، E، روی، آهن و پتاسیم است. مصرف چربی آواکا سبب کاهش کلسترول خون و التهاب‌ها و محرک بازسازی سلولی است. برزیلی‌ها میوه این گیاه را با شیر و شکر مخلوط می‌کنند و روی پوستشان می‌مالند و معتقدند نوشیدن این مایع سبب روشن شدن پوستشان می‌شود.
ترجمه:فائقه فریادی/نگاهی به آداب و رسوم اقوام مختلف جهان برای زیباتر شدن
تبادل
لینک هوشمند
